Kan duh emaw duh lo emaw—khawvêla kan chàm chhúnga kan duhthlanna hmangin, kan thlarau hian “chatuan nunnaah” emaw “chatuan hremhmunah” emaw min la hruai dáwn tho tho a ni!

Hmänlai hian, ram zau taka roréltu, lal hausa leh fing zet mai hi a awm a; duh duh nei thei, nghei nei ngai lo a ni. A awp chin a lal rama chëngte pawh chuan, an lal ro rèl thiam êm avàng chuan, thla muang takin mahni hna theuh chu hlim takin an thawk thìn a.

Lal nupui palite chu

Duh duh nei thei lal chuan, nupui pawh duh zah zah nei thei a nih laiin nupui pali (chauh) a nei! Amaherawhchu, chûng a nupui palite chu a lal ram chhúnga hmeichhe hmel tha thlan chhuahte emaw, amah ti läwm thiam ber berte an ni vek hran lo—a hmangaihte vek erawh an ni.

Chu lal hausa leh fing êm êm mai chuan, a nupui palite zíngah chuan a nupui hnuhnung ber, a palina chu a hmangaih ber a. A nupui neih thar ber a nih vàng te pawh a nih an ring thìn—mite chuan; mahse, a ni ber chuang lo. A hmangaih êm avànga a nupui dangte aia hmangaih zual bîk a ni mai! Chü a nupui palina hnênah chuan lal chuan, incheina máwi leh thuam man to ber ber inthuamtírin, tél rim tui man to ber ber inhnawihin a inchulhtír thìn. Páwn lam lan dànah phei chuan, chu lalnu tluka inchei màwi leh ngaihna chuang a awm tawh lo ang tih hial tùra máwi a ni thìn! Lal chuan, a hmangaih ber a nupui palina hnênah chuan a thil neih tha ber ber lo chu a pe ngai lo a; kawng tinrénga duhsakin khawngaihna leh lainatna sáng ber a chungah a lantír thìn a ni.

A nupui pathumna pawh chu lal chuan a hmangaih ve êm êm a. A lal ram thenawm ramahte pawh a hruai fo a; intih theih nán tak pawh a hmang ve fo mai. Lal hmél ti máwitu, a zahawmna ti zualtu ber pawh niin a hre hial thìn. Chutih rual chuan, a nupui pathumna chuan mi dang lakah rinawm lohsanin amah chu a kalsan mai ang tih a hlau ru hle thìn a; a ro hlu ber ang hialin a vawng thìn!

A nupui pahnihna pawh chu lal chuan a hmangaih ve  tho a. Chu lalnu chu a zaidamin a fing bawk a; chu vàng chuan lal pawh chuan a ring a, a hnênah a thurûk zawng zawng a hrilh thìn a, lal thu hretuah a tang hial thìn. Harsatna leh manganna a tawh cháng pawha lal tanpuitu ber leh lal hnêna harsatna hneh dàn hrilha fuih thìntu pawh a ni.

Lal nupui hmasa ber, a nupui pakhatna chu hmeichhe zawiawi tak, lal tána rinawm bur mai, mi thahnemngai êm êm a ni. Hmeichhe inthlahrung tak a nih vàngin lansarh a tum ve ngai lo a, a duh záwng pawh a sawi ve zen zen ngai lo. Chutih rual chuan, tih luihnaa nawr kal chi pawh a ni chuang lo. Mahse, chu lal chuan a nupui pakhatna chu, a nupui dangte angin a hmangaih ve êm êm ngai tlat lo!—chu a nupui chuan a thinlung zawng zawnga a hmangaih tehlul nèn!

Thihna ko tlángah

Lal chu a kum a lo tam ve zêl a, tar a lo ni ta. Tum khat chu thih ngamin a dam lo ta tlat mai a. A lal ram chhúngah hun rei tak ro a rél dáwn tawh lo tih leh, a hrisèlna pawh chu a ni tèlin a awngrawp zêl a, a hun tàwp chu a inzial fel tan mék tih a inhre thiam ve ta.

Chutia a hun tàwp lam hmanga natna khuma a zàl mék lai chuan lal chuan, a nupui palina chu a ko a; a hnênah chuan, ‘Nang hi ka nupui zínga ka hmangaih ber i ni a; duat pawh ka duat ber che a, incheina leh thuamhnaw man to leh mawi ber ber hmangin ka thuam máwi thìn che a. Tünah hei, ka hun tàwp a lo thleng dáwn ta reng mai a, ka kalna tùrah hian min kalpuiin min zui ve zêl duh ang em?’ tiin zawhna a zâwt ta thut mai a.

Lal nupui palina chuan, a pasal zawhna chu chhàn pawh chháng loin, a incheina leh a silh leh fèn máwi takte nèn chuan lal chu a kalsan ta mai a.

Ngúnhnám hriam ber mai hmanga vih ang maia ná-in lal thinlung chu a vit váwt váwt mai a ni!

Lungngai êm êma a kun lai chuan lal chuan a nupui pathumna chu a ko leh a. ‘Nang hi ka dam chhúng zawngin ka lo hmangaih tawh che a. Eng ang paw’n lo awm ila, ka kalna apiangah min zui zêl duh ang em?’ tiin a zâwt ve leh a.

‘Duh lo ang!’ tia chhángin, lal nupui pathumna chuan, ‘Khawvêl hi nuam ka la ti aläwm. Nang chu mual liam mah la, kei chuan nun hi hlimawm ka la ti rih a, kawppui tùr mi dang pawh zawn ka la tum asin!’ a ti leh ta mai a!

Lal thinlung chu a na leh ta ngawih ngawih a. A nupui pahnihna hnênah chuan lal chuan, ‘Nang hi ka nupui dangte aia fing leh fel zâwk i ni a; harsat mangan ka tawh cháng paw’n min kalsan ngai lo a; min fuiha min ti chak thìntu, ka tána tanpui vartu hnai reng i nih thin kha. Hei, ka hun tàwp a lo thleng dáwn ta a, ka kalna tùrah hian min zui ve zêl duh ang em?’ a ti ve leh a.

Lal nupui pahnihna chuan, ‘Ka lalpa, pawi ka ti hle mai. Tün tum zet chu, nangmah tanpui tùr chein hun ka nei tawh lo a ni. Ka tih theih awmchhun chu, i mualphona hliah tùra i thlàn thlenga zui che a ni mai e,’ tiin a lo chháng ve leh a.

Chutia a nupui pahnihna lehzêlin thihna kotlánga a din mék laia a zawhna a’n chhàn tâkah chuan lal chu a lungngai zual êm êm a. Thei leh thei loin, a thih hun nghâka a kianga mi lo dingte chu a’n en kual leh a. Chutah, mit chhìn a tum leh mék lai chuan, âw a hre ta a: ‘Khawiah pawh kal dáwn la, ka lalpa, kei chuan ka zui tlat ang che,’ tih âw chu.

Lal chu a lo dâk chhuak leh a. A nupui hmasa ber, a nupui pakhatna, a kianga lo ding reng chu a hmu ta a. A hmangaih êm êm ngai miah loh, a hminga a nupui ni ve satliah chu a han en chiang lehzual a. A lo chèrin a dawldáng tawh êm êm mai a. Lal chuan a khawngaih ta tlat mai a.

Lal chuan, ‘Nang, ka nupui hmasa ber hi, hun ka neih leh hmasak berah, ka theih anga nasaa ngaihsakin a tha thei ang berin ka enkawl tawh che’nga, duat theih tàwpin ka duat ang che,’ a ti ta a. Mahse, lal chuan chutiang tihna hun chu a nei tawh si lo a!

Kan “nupui” palite chu!

Mi tin hi kan nuna “lal” kan ni theuh a; nupui pali kan nei vek bawk! Kan nupui palina chu kan taksa hi a ni a. A lan màwi theih nán silh leh fèn, tlereuh leh rim tui chi tin rëng nèn thuamin chei thìn mah ila, chûng kan dam laia kan màwinate chu, kan thih nía tawih ral ve tùra thlàna min zuitu tùr awm chhun a ni tho tho!

Kan nupui pathumna chu kan sum leh pai, kan hausakna leh kan dam laia kan nihnate hi an ni—kan thih nía ral ve nghal tùr leh a then mi dang kuta awm mai tùrte chu!

Kan nupui pahnihna chu kan chhúngkua leh kan thian thate hi an ni. Kan kiangah awm rengin, kan mangan ní leh kan tah laia min thlamuantu, tanpui kan ngaih laia min tanpui thìntu ni bawk thìn mah se, an zínga tù mah hian, kan thih hnu khawvêl thleng min zui dáwn si lo!

Kan nupui hmasa ber, kan nupui pakhatna chu kan thlarau hi a ni—sum leh pai, hausakna leh hmingthanna kan zawnna lama kan ngaihthah fo thin hi! Kan sum, kan ro leh he leia kan hmingthannate hi thlahlelin hmangaih hle mah ila, kan thlàn thleng bâk min zui dáwn lo a, thlàn piah lamah tangkaina eng mah an nei thei tawh ngai lo ang! Mahse, kan thlarau erawh hi chu, kan thih hnu pawha chatuana kan awmna tùr hmuna min hruaitu tùr a ni tlat si! Kan duh emaw duh lo emaw—khawvêla kan chàm chhúnga kan duhthlanna hmangin, kan thlarau hian “chatuan nunnaah” emaw “chatuan hremhmunah” emaw min la hruai dáwn tho tho a ni!

Thihna ko tlánga kan din hma ngei hian—thil dang zawng zawng aiin—kan thih hnua kan thlarau kalna tùr hi kan ngaihtuah hmasaka ngaih pawimawh bera kan neih a va tül tehlul êm! A nuam dáwn emaw, a hrehawm dáwn emaw—chatuan daih tùr thil a ni tawh si a!